Vega dinliyorum. Bir şarkısını söylemiştin dinle diye. Bu
albümdendi ama hangisi olduğunu hatırlamıyorum.
Günlerdir kafamda Kaan’ın sesi, rüyanda görsen inanma.
Aklımdasın son bir haftadır. Aklındayım diye…
Ne zor, içimin çektiği sensin ama aramızda bir şey eksik. Ya
da zamanı değil…
İhtiyacın olduğunu biliyorum şu an ilgime. İçim çırpınıyor
bir şeyler yapmak için. Ama beynim dur diyor.
Duruyorum. Sen git demediğin halde gittiğimden beri, yani
sana öyle söylediğimden beri duruyorum.
Sen bana günah çıkarırken ben efendi efendi dinledim ya.
Seni rahatlatmaya çalıştım ya.
Sonra sana insanlık yapıp nasılsın diye sordum falan.
Bakamadın ya gözüme. Kendi gerçeğini benden gizlemek istediğin için kaçırdın. Gözlerinin
kısıldığını, renginin değiştiğini görmemem için kaçırdın. Gitmeyesin diye
evrenleri yakan savaşçılarımı görme diye kaçırdın. Gözlerimdeki acıyı görmemek
için kaçırdın.
Görseydin ölürdün!
İlk görüşmemizde sarıldın, öptün. Sonraki karşılaşmamızda
dokunmadın. Çünkü; kırılırdı kalbim, dokunmaydı.
Sen hala o kadar belli ediyorsun ya beni düşündüğünü, değer
verdiğini, sevdiğini…
Ama uzak durarak, yıkarak söylediklerinle, yakarak
ilgisizliğinle…
Çok acıdı içim. Çok acıyacak. Sen de diğer insanlar gibi olacaksın
belki. Ederi kadar.
Ben sana ederini yaptım da, belki benim ederim bu kadar onun
farkında değilim.
Çok yıkıntıyım… yemek yerken dudaklarımın hareketine
bakıyorum. Seninkine benziyor diye. Gülüyorum sonra, salak mıyım ben diye.
Bak günün birinde bir sevgi bulsam bile, sende bulduğum
kalacak hep içimde bir yerde.
…ve sen sakın merak etme, ben de bu makus kader olduktan
sonra biz karşılaşacağız günün birinde kolumuzda başka sevdalarla bir yerde. O
zaman hiç konuşmadan uzaklaşalım olur mu? Çünkü senin bana ne söyleyeceğini,
benim sana ne söyleyeceğimi ikimiz de çok iyi biliyoruz.
Severken kalbimdi, unuturken beynim. Yani unutan kalbim değil, sevmemeye çalışan beynim :/
Ben seni severken aklımı hep rafa kaldırdım. Karıştırmadım.
Ben senle bir savaş veriyordum, kalbimle beynimin savaşına gerek yoktu. Şimdi
kalbim yok. Kapattım. Çünkü biliyorum o yapamayacak. Senden kaçamayacak. Gerçek
seni tanıdı o. Senin kalbini. Çünkü sen aklını koydun ortaya. İlk hamlelerin
kalbin, ikincileri aklındı. Düzeltmeye çalıştığın ikinci hamlelerin. Benim
kalbim hep ilk hamlelerini gördü ya. İşte o yüzden kalbim unutmaz kalbini.
Bulabildiğim tek çözüm kapatmak oldu onu. Şimdi aklımla unutmaya çalışıyorum
seni ama yine geldin zırt diye oturdun hayatımın içine. Çünkü kalbin çağırıyor
kalbimi. Biliyorsun söz konusu sen olunca ben hep tamam derim. O yüzden korkma
geri çevirmem seni. Ama gel olur mu gerçekten ihtiyacın varsa. Benim sana var
ama gelemiyorum. Gelsem de tecrübeyle o kadar sabit ki almama ihtimalin.
Korkuyorum…
05.03.2013