21 Ocak 2013 Pazartesi

hata yaptığını düşününce insan, sitem bekler karşısındakinden... yok ki sitemim nazım. hata yapmadın, yapmıyorsun da. ben sadece hayatın sana getirdiklerinin ne kadar üzücü olduğunu farkediyorum. inanmak istemiyorsun bir türlü yükümü omuzlarına atmayacağıma. benim ayaklarımın üstünde durmayı ne kadar sevdiğime, kendimi yamayacak birini istemediğime, sadece sevgini, sıcaklığını istediğime, beklentilerimin çok basit olduğuna, sadece gerçek sevginin beni sarmalamasını istediğime inanmıyorsun...
acaba fazla iyiyim ve daha az iyiler bile bu dediklerimin bin katını istiyor diye mi inandırıcı gelmiyorum sana. ömrün boyunca yanında dimdik durabileceğime inandıramıyorum seni...
ya da o kadar fazla inanıyorsunki, sıkıntılarına ortak etmiyorsun beni!
yine hayatım boyunca önümde engel gibi duran sen daha iyilerine layıksın, her şeyin en güzeline layıksın durumları mı çıkıyor karşıma? kim her şeyin en güzelini haketmez ki? söyle kim?
benim en güzelimin sen olmadığına kim karar verebilir benden başka? sen mi?
orda demezler mi adama: "içimi benden daha iyi bilebilir misin?" diye?

özledim!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder