Bu aralar tatlı hayat beni hep bu ikilemde bırakıyor. Neden mi?
Tanıdığımı sandığım bana göre uzun yıllar hayatımda yer eden insanların hata kendilerinde olmasına rağmen bana pislikmişim gibi davranmalarına şahitt oluyorum. 6 yıllık bir arkadaşlığın zor günlerinden sonra ne bir telefon geri dönüşü ne de maile cevap alıyorum. öyle sanki hayatını b.ka çeviren benmişim gibi muamele görüyorum. 7 yıllık ilişki bittiğinde de suçlanan ben olmuştum, onulmaz yaralarım varken üstelik.
ben 6 yıllık arkadaşıma, 7 yıllık ilişkime(EX) duyduğum güvenin sadece tek taraflı/ben taraflı oluşuna şahit olurken, hiç beklemediğim insanların bana yaklaşımları, aile gibi davranmaları konusunda ise şaşkınlığa bürünüyorum...
dedim ya tatlı hayat bana bişeyler anlatmaya çalışıyor... ya; "insanlar değişir, herkesten aynı kalmasını bekleme" diyor,
ya;"sen o çok iyi tanıyorum dediğin insanları bi b.k yerine koymuşsun aslında değillermiş, bak iyi oldu çok geç olmadan (!) gördüğün" diyor,
ya da; "amaaaan senle mi uğraşıcam, ne halin varsa gör, kafanı kullan, herkes sana en az senin kendine güvendiğin kadar güvenir, sorunu kendinde ara biraz" diyor...
al bana çoktan seçmeli sınav sorusu... umarım yakın zamanda bulurum da cevabını hayatımı gereksiz, edersiz insanları kıymetli hissettirerek kendimi değersizleştirdiğim günlerim geride kalır.
ek olarak çok sıcak, kendimi şubat ayındaki kalorifer peteği gibi hissediyorum :(
